Dokładnie, byłoby lepiej... tylko 3x drożej. PID z wyjściem prądowym 0-20 mA lub napięciowym 0-10V kosztuje majątek + prawie 2x droższy zawór.zbynekkk pisze:A może zamiast siłownika SSB81, z wejściem trzy pozycyjnym, zastosować proporcjonalny SSB61 z wejściem 0-10V, lub tańszy STS61. A do sterowania nim regulator PID z wyjściem napięciowym 0-10V. Czy wówczas nie mielibyśmy do czynienia z płynną, a nie skokową regulacją przepływu?
http://www.exa.bialystok.pl/firmy/sieme ... ik2007.pdf
Brak mi doświadczenia... ale, np. ubranie PID-a w regulację grzania np. zbiornika z płaszczem olejowym to chyba byłaby pomyłka (inercja byłaby olbrzymia).inżynier pisze:Koledzy, po wielu próbach i doświadczeniach stwierdzam, że kolumny z dobrym wypełnieniem nie można sterować PID-em, jedyną właściwą metodą jest sterowanie grzaniem, lub refluxem w/g właściwej dla danej konstrukcji charakterystyki.
pozdrawiam - inżynier
Co do refluxu sterowanego charakterystyką.... pewnie dobre, tylko gdzie sprzężenie zwrotne? A jak zapomnę zamknąć okno? Układ się lekko zmieni, a charakterystyka pozostanie stara. Chyba że widzisz to inaczej? Opisz/przybliż Twoje podejście praktyczne dokładniej.
Opracowałem i wdrożyłem w swoim mutancie pewien układ/sposób podejścia do rektyfikacji.
Temat nie ma wiele wspólnego z tym o czym teraz rozmawiamy (technicznej stronie regulacji zaworowej), ale ten sposób prowadzenia destylacji wydaje mi się innowacyjny. Innowacyjny to jedno, a drugie że otrzymuję w tej metodzie całkowicie wolny od pogonów produkt w pełnym zakresie temperatury nastawu w kegu. I co najważniejsze - regulacja zaworowa deflegmatora całkowicie załatwia techniczną stronę regulacji.
W pierwszym poscie tego tematu nazwałem do elektroniczny ARC. To złe określenie. Właściwym byłoby elektroniczne frakcjonowanie destylatu.
Zaraz to opiszę. Proszę o dyskusję i spostrzeżenia, uwagi, itd.
[ Dodano: 2008-11-24, 00:43 ]
Sposób prowadzenia rektyfikacji przebiega wg rysunku poniżej (opis elektroniczny ARC jak już pisałem nie jest właściwy, ale nie miałem już czasu zedytować postu).
Ja nazywam to elektroniczne frakcjonowanie destylatu - EFD.
i przebiega mniej więcej w ten sposób.
- włączam grzanie na maxa,
- kolumna się nagrzewa, następuje początek pracy układu, zawór odbioru nr 1 zakręcony,
- nieskroplone w deflegmatorze pary trafiają do chłodnicy gdzie skraplają się ostatecznie trafiając refluxem nr 2 z powrotem do kolumny,
- kolumna stabilizuje się początkowa na 79,4oC, za chwilę (2-3 min) o 0,1oC niżej, kolejno coraz niżej aż do temperatury 78,9oC. Następuje to niezależnie od PID-a, on tylko ewentualnie wytrąca układ z równowagi gdyby był nastawiony na inne temperatury niż kolejne stabilne.
- Po ustabilizowaniu się układu na temp. na 78.9oC odkręcam zawór refluxu nr 1 pod deflegmatorem i z tego miejsca odbieram całkowicie czysty do końca rektyfikacji spirytus.
Jest całkowicie pozbawiony jakichkolwiek zapachów. Zachwianie pracy kolumy wynikające z "przegięcia" przez PID (w górę czy w dół) powoduje najwyżej zanik powrotu refluxem nr 2.
Zawór odbioru ustawiam na wydajność kilku kropel/sek . Reflux nr 2 "zasówa" cały czas dużym strumieniem zależnym od temperatury w płaszczu olejowym. Niezależnie jak grzeję, odbiór destylatu jest w miarę stały, zmienia się natomiast wielkość powrotu z chłodnicy.
Mam swoją teorię na ten temat, spróbowałem ją wyrazić graficznie i opisowo na rysunku.
Procenty poszczególnych frakcji są opisane "pi x oko", chodziło mi tylko o przekazanie teorii.
Układ (deflegmator) pracuje podobnie jak chłodnica AAbartek, z tym że skraplana jest tylko część WŁAŚCIWEJ frakcji. Znaczna pozostałość właściwej frakcji i pozostałe WYŻSZE frakcje w tym pogony skraplana są dopiero w chłodnicy i kierowana są w całości do obiegu.
Podejrzewam (sprawdzę to w kolejnym brykaniu), że PID jest całkowicie zbędny. Układ będzie się doskonale sam stabilizował po wstępnym ustaleniu przepływu wody przez deflegmator i właściwej kontroli grzania.
Należy tylko pilnować temp. czujnika T2 na poziomie 78,3 oC + stała układu.
Temperatura na czujniku T2 jest większa od temp. parowania czystego etanolu o wpływ temperatury wyższych frakcji które są w parach przepuszczanych przez deflegmator. Jest ich jednak stosunkowo mało i ich wpływ jest widoczny i wyrażony w moim opisie poprzez ST - stałą układu.
Zbliżając się do końca rektyfikacji układ coraz bardziej "chętnie" chce się stabilizować na temp. o 0.1oC wyżej (moja reakcja polegała na przestawieniu PID-a o 0,1oC wyżej) - to daje nam frakcję etanolu o temperaturze 78,4 oC.
Kolejno odbierałem frakcje 78,5; 78,6; 78,7 oC.
Ich ilość w ml była coraz mniejsza. Ta ostatnia występowała już w niedużej ilości i przy temperaturze w kegu na poziomie 98,3oC.
W jednym z eksperymentów (nastaw z owocówki) odbierałem jeszcze destylat z frakcji 83oC (na T2 była temp. 83,6oC przy temperaturze w kegu na poziomie 100,2oC. Było go strasznie mało, ale mogłem go wyseparować.
To pewnie lekkie nadciśnienie wynikające z upakowania kolumny albo błąd termometru w kegu (termometr nie najwyższych lotów) dało temp w kegu na poziomie powyżej 100oC.
, że wystarczyłby zwykły regulator mocy na triaku do regulacji mocy grzania. Ale ponieważ już jest PID, to niech sobie zostanie, zupełnie mi nie szkodzi. 
Ja też sobie tego do końca nie wyobrażam - cudów nie ma, ale jestem pewien, że w standardowym układzie na chłodnicy NA PEWNO skrapla się wszystko jak leci, oprócz przedgonów wyodrębnionych wcześniej.
, czyli pod sufit.
. Mam na razie 5l mocnego (ze wszystkich eksperymentalnych brykań) no i te nieszczęsne 5l śliwowicy 50%.
.
