Aparat ciągły do uzysku surówki okazał się rewelacyjnym krokiem do przodu, więc postanowiłem go rozwinąc i poszerzyć zakres przerabianego surowca o zaciery zbożowe i ziemniaczane, jednak ich gęstość i zawartość czy to łusek zboża łupek ziemniaka czy nierozpławionego surowca przy tak małej skali aparatu wydawała się nie do przeskoczenia. Jednak literatura fachowa podpowiedziała ciekawe rozwiązanie mianowicie, kolumnę bezpółkową. Wklejam ich ksiażkowy opis:
I po namyśle i doświadczeniu z funkcjonującym już aparatem wstępnie zaprojektowałem takie coś:
Kolumna by była z rury fi 88,9x2 w której byłby włożony ślimak taki jak z podajników do ekogroszku fi 85mm o skoku ca 80mm z tą różnicą że osadzony by był na rurze 3/4" a nie na wałku 25mm. Zacier wrzący lub bliski wrzenia podawał bym na szczyt kolumny gdzie spływał by po spiralnym torze w dół kolumny podgrzewany pośrednio od rury parowej i ślimaka a na samym dole w kociołku dogotowywany bezpośrednio parą z bełkotki w wywarniku, para uboga w alkohol z wywarnika pokonywała by przeciwprądowo drogę do góry wzbogacając się w alkohol na styku z zacierem. Najmniejszy przekrój dla zacieru w kolumnie wynosił by 24 cm2 (3cm od rury do scianki x skok ślimaka 8 cm) to odpowiada średnicy okrągłej rury fi 55mm czyli zapychanie się nie powinno być problemem.
Teraz pytanie do was jak sądzicie czy droga 3.8m jaką pokona zacier po 22 zwojach ślimaka wystarczy na wygotowanie alkoholu? Wg obliczeń dla 18l/h zacieru zacier bedzie przelewać się 15 min przez kolumną, dla 36l/h odpowiednio 7min30s więc teoretycznie powinien zdążyć no ale?
I następne pytanie czy zewnętrzną rurę kolumny wystarczy tylko dobrze zaizolować czy zrobić płaszcz grzejny parowy?
I co w ogóle uważacie o takiej koncepcji?
. Niech tak jak poprzednie zakończy się wdrożeniem.
