Post
autor: Ostoja » 2009-05-02, 19:29
Skąd się wzięła trawka „Żubrówka”?
Historia białowieskiej trawki „Żubrówka” mogła brzmieć mniej więcej tak:
Dawno temu, pewien strudzony wędrowiec przemierzający szlak Wielkiego Księstwa
Litewskiego, postanowił odpocząć w ostępach Puszczy Białowieskiej. Zatrzymał się na pięknej
polanie niedaleko wsi Białowieża oczarowany śpiewem ptaków i szumem starodawnych
dębów. Przy pniu, o który się oparł, znalazł garstkę wysuszonej, długiej trawy o niezwykłym
aromacie. Wtem usłyszał tumult i za chwilę zobaczył stado potężnych żubrów przebiegających
obok polany. Nagle zerwał się wiatr, który jedno źdźbło trawy wrzucił do dzbana z
jabłecznikiem ( lekkim winem z jabłek), którym wędrowiec gasił pragnienie. Nad puszczą
rozszalała się burza, przed którą na szczęście nasz wędrowiec zdołał uciec.
Po jakimś czasie otworzył dzban z winem i zachwycił się zupełnie nowym smakiem i
aromatem trunku. Dzięki jednej trawce z puszczy, „zmoczonej” ( obsikanej) przez
królewskiego żubra i wysuszonej słońcem, odkrył właściwości trawy, którą do dziś nazywamy
„żubrówką”. Opowiedział o niej innym wędrowcom i w końcu wieść ta dotarła do
lwowskiego gorzelnika Byczewskiego, który w XVII wieku wyprodukował szlachetny alkohol
pod nazwą ” Żubrówka”. I tak świat dowiedział się o „Żubrówce” . Jej amatorzy do dziś
twierdzą, że najlepiej smakuje z sokiem jabłkowym.
„Żubrówka” nie jest przysmakiem żubra. Trawa żubrówka, jest rośliną leczniczą rosnącą w
naturalnym środowisku w Europie Środkowej i Wschodniej, na Syberii oraz w Ameryce
Północnej. Najlepszą trawę możemy znaleźć tylko w Puszczy Białowieskiej *, położonej w
Województwie Podlaskim i na Białorusi. Tam właśnie rośnie turówka wonna, zwana także
żubrówką. Jej charakterystyczny aromat i smak sprawił, że nasi przodkowie często nazywali
ją trawą waniliową lub świętą. Zbierana jest od lat przy zachowaniu ściśle określonych zasad:
wczesnym latem, bo wtedy jest najbardziej aromatyczna, źdźbła muszą być równej długości,
odpowiedniego wieku i koloru. Wybrane egzemplarze suszone są na słońcu. Trawa osiąga
wysokość nawet do 50 cm. Za jej zapach odpowiedzialna jest zawarta w źdźbłach kumaryna.
Pochodne kumaryny zawartej w roślinie działają przeciwskurczowo. Trawa „Żubrówka” od
dawna wykorzystywana jest jako dodatek zapachowy do perfum i kremów w przemyśle
kosmetycznym, smakowy przy produkcji wódek i likierów, a ze względu na właściwości
lecznicze do wyrobu leków. Znawcy światowej kuchni i smakosze cenią też trawę jako zioło
dodawane do ryb i mięs – szczególnie dziczyzny.
W Europie wódka „Żubrówka” ta stała się symbolem kunsztu polskiego gorzelnictwa. Stara
receptura mówi: dobra trawa - dobra wódka. Z obowiązkowym źdźbłem trawy. Amatorzy
żubrówki zapewniają ponadto, że wódka ta nie tylko orzeźwia, ale daje także pijącemu siłę
tura! Tylko skąd ta siła? Z kumaryny- chemicznej substancji pierścieniowej, zawartej w
trawie żubrowej. To ona ma właściwości pobudzające i dodające sił.
* PUSZCZA BIAŁOWIESKA Najcenniejszy fragment Puszczy, leżący po stronie polskiej
jest chroniony w Białowieskim Parku Narodowym. Białowieski Park Narodowy powstał w
1921 r. Obejmuje 105001,95 ha z tego 45% podlega ochronie ścisłej. Właśnie on, wraz ze
znajdującym się w jego granicach ścisłym rezerwatem przyrody oraz leżącym poza granicami
parku rezerwatem pokazowym żubrów, są celami najliczniejszych wycieczek. Wyjątkowość
Parku Narodowego podkreślono m.in. poprzez wpisanie go w 1977 r. na Światową Listę
Rezerwatów Biosfery, a w 1979 r. na Światową Listę Dziedzictwa Kultury i Przyrody.
Najsławniejszym leśnym mieszkańcem Puszczy Białowieskiej jest żubr. Żyjący przez stulecia
w puszczańskich ostępach został doszczętnie wytępiony w latach I wojny światowej. Po wielu
trudnych latach hodowli, dopiero na początku lat pięćdziesiątych mógł być wypuszczony na
wolność i ponownie objął we władanie puszczańskie ostępy. Obecnie na wolności w polskiej
części Puszczy żyje ok. 230 żubrów.
Pozdrawiam Ostoja
, po wpisaniu daty urodzin i kliknięcu na wejście warto kliknąć na drinki 
