wyrób wg receptury 1410 nazywano KPN - czyli Koniak Pędzony Nocą Jak nazwać bimber
Witam,
Zacząłem ostatnio szukać informacji o nielegalnej produkcji w prasie przedwojennej.
Tutaj jeden z kolegów napisał, że nazwę bimber wymyśliło NKWD? Nie wiem skąd ta informacja, ale przed wojną póki co jeszcze nazwy bimber nie znalazłem, zaś powszechnie w prasie występuje nazwa samogonka.
No i nawiązując do tematu ciekawostka - nasi tam byli
Nazwę bimber znalazłem póki co najwcześniej w 1947 r. np. w takim wierszyku
Poszukiwania będą trwały! O wynikach doniosę.
Zacząłem ostatnio szukać informacji o nielegalnej produkcji w prasie przedwojennej.
Tutaj jeden z kolegów napisał, że nazwę bimber wymyśliło NKWD? Nie wiem skąd ta informacja, ale przed wojną póki co jeszcze nazwy bimber nie znalazłem, zaś powszechnie w prasie występuje nazwa samogonka.
No i nawiązując do tematu ciekawostka - nasi tam byli
Nazwę bimber znalazłem póki co najwcześniej w 1947 r. np. w takim wierszyku
Poszukiwania będą trwały! O wynikach doniosę.
Ostatnio zmieniony 1970-01-01, 01:00 przez Czajkus, łącznie zmieniany 1 raz.
Słowo „bimber” wywodzi się z żargonu złodziejskiego, w slangu warszawskim obecne już w 1942 roku. Mówiono tak o przedmiocie niebezpiecznym dla złodzieja złapanego na gorącym uczynku, zwłaszcza o skradzionym zegarku. Możliwe więc, że „bimber” to ten, który robi „bim-bom”, potoczne określenie zegarka. Później „bimbrem” nazywano inny zakazany towar – samogon. To znaczenie notowane jest od 1951 roku.
Rzeczownik bimber nie jest notowany w słownikach dawnej polszczyzny (brak tego hasła w Słowniku staropolskim, Słowniku polszczyzny XVI wieku, Słowniku warszawskim czy Słowniku wileńskim). Pojawiło się to słowo najprawdopodobniej w połowie XX wieku i używane było w żargonie złodziejskim jako określenie przedmiotu niebezpiecznego dla złodzieja schwytanego na gorącym uczynku, niebezpiecznego, bo stanowiącego corpus delicti (= dowód rzeczowy świadczący o przestępstwie). Określenie to dotyczyło przede wszystkim skradzionego zegarka, stąd można wnosić, że początkowo bimbrem zwano zegarek, a potem samogon będący towarem zakazanym (za A. Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego).
Rzeczownik bimber nie jest notowany w słownikach dawnej polszczyzny (brak tego hasła w Słowniku staropolskim, Słowniku polszczyzny XVI wieku, Słowniku warszawskim czy Słowniku wileńskim). Pojawiło się to słowo najprawdopodobniej w połowie XX wieku i używane było w żargonie złodziejskim jako określenie przedmiotu niebezpiecznego dla złodzieja schwytanego na gorącym uczynku, niebezpiecznego, bo stanowiącego corpus delicti (= dowód rzeczowy świadczący o przestępstwie). Określenie to dotyczyło przede wszystkim skradzionego zegarka, stąd można wnosić, że początkowo bimbrem zwano zegarek, a potem samogon będący towarem zakazanym (za A. Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego).
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości